WindowsXPVista7

Adres IP jest przydzielany automatycznie na podstawie adresu MAC karty sieciowej, karty bezprzewodowej, ap, routera, itp..

– kliknij Start, kliknij Uruchom, wpisz ncpa.cpl kliknij OK
lub w pasku wpisz ncpa.cpl i kliknij enter

– otworzy się okno Połączenia sieciowe zaznacz odpowiednie połączenie kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz Właściwości

– zaznacz Protokół internetowy (TCP/IP) lub Protokół internetowy w wersji 4 (TCP/IPv4), kliknij Właściwości

– zaznacz Uzyskaj adres IP automatycznie
– zaznacz Uzyskaj adres serwera DNS automatycznie, kliknij OK, kliknij OK

LinuxUbuntu

Dla prawidłowego funkcjonowania usługi dostępu do internetu, należy się upewnić czy w opcjach sieciowych posiadamy ustawioną automatykę pobierania ustawień. Domyślnie system po zainstalowaniu ustawia się w takim właśnie trybie pracy (automatycznym), ale by to sprawdzić należy (na przykładzie Ubuntu 9.10 – sposób zadziała w każdej dystrybucji korzystającej ze środowiska Gnome):

1. Uruchomić Menadżera Połączeń Sieciowy. Można to uczynić na dwa sposoby:

– klikając prawym przyciskiem myszki na ikonkę w zasobniku w prawym górnym rogu ekranu,

– wybierając z menu pozycję: System -> Preferencje -> Połączenia Sieciowe,

2. Po uruchomieniu Menadżera Połączeń Sieciowych przechodzimy do zakładki Przewodowe -> wybieramy naszą kartę sieciową (zwykle jest tylko jedna o nazwie eth0) i klikamy przycisk Zmodyfikuj:

Otworzy się nowe okno, w którym przechodzimy do zakładki IPv4 i upewniamy się, że z rozwijanego menu wybrana jest metoda ’Automatycznie (DHCP)’. Sprawdzamy też, czy zaznaczona jest opcja ’Łączenie automatyczne’.

Jeżeli prawa administratora posiadamy tylko my, by inni użytkownicy komputera mogli korzystać z połączenia sieciowego (i internetu), należy zaznaczyć opcję ’Dostępne dla wszystkich użytkowników’. Ew. zmiany zatwierdzamy przyciskiem ’Zastosuj’.

WindowsXPVista7

– tak jak w przypadku sieci przewodowej adres IP ma być uzyskany automatycznie patrz tutaj
– sprawdź czy karta sieciowa bezprzewodowa jest włączona
(włącza się ją przyciskiem, klawiszami funkcyjnymi FN + np. F2 znak radiówki albo oboma)
– do połączenia użyj programu producenta karty sieciowej albo systemu Windows
– dla systemu Windows kliknij Start, kliknij Uruchom, wpisz ncpa.cpl kliknij enter

– otworzy się okno Połączenia sieciowe zaznacz Połączenie sieci bezprzewodowej
– kliknij prawym przyciskiem myszy wybierz Połącz/Rozłącz

– z listy wybierz swoją sieć, kliknij Połącz

– podaj hasło, kliknij Połącz

– zaznacz Zapisz tę sieć oraz Uruchom to połączenie automatycznie, kliknij Zamknij

LinuxUbuntu

Aby połączyć się z bezprzewodowym routerem, należy najpierw kliknąć lewym przyciskiem myszy na ikonce Menadżera Połączeń Sieciowych (prawy górny róg ekranu). Otworzy się okienko w której znajdą się wszystkie wykryte przez kartę radiową sieci. Wybieramy nazwę naszej sieci (skonfigurowanej na routerze):

Po wybraniu sieci, system poprosi o hasło którym wybrana sieć jest zabezpieczona – typ szyfrowania zostanie wykryty automatycznie:

Jeżeli wcześniej nie przeprowadzaliśmy żadnych operacji administracyjnych, system może też poprosić wcześniej o hasło administratora (należy podać swoje hasło użytkownika):

WindowsXPVista7

1. Sposób pierwszy

– kliknij Strat, kliknij Uruchom, wpisz cmd kliknij OK
– lub w pasku wpisz cmd i kliknij enter

– w czarnym oknie wpisz ipconfig /all kliknij enter
– wyszukaj odpowiednie połączenie a poniżej wyszukaj pozycję Adres Fizyczny po dwukropku podany jest adres MAC karty sieciowej

2. Sposób drugi
(kabel musi być wpięty do karty sieciowej, karta bezprzewodowa musi być włączona)

– kliknij Start, kliknij Uruchom, wpisz ncpa.cpl kliknij OK
– lub w pasku wpisz ncpa.cpl i kliknij enter

– otworzy się okno Połączenia sieciowe zaznacz odpowiednie połączenie kliknij prawym przyciskiem myszy wybierz Stan

– kliknij Obsługa → Szczegóły lub Szczegóły

– Adres fizyczny, jest to adres MAC karty sieciowej

LinuxUbuntu

Otwieramy Menadżera Połączeń Sieciowych – za pomocą ikonki w prawym górnym rogu:

Lub wybierając z menu System->Preferencje->Połączenia Sieciowe:

Po uruchomieniu się programu, wybieramy zakładkę ’Przewodowe’ i znajdujemy naszą kartę sieciową (zwykle eth0) – zaznaczamy ją i klikamy ’Modyfikuj’:

W polu o nazwie 'Adres MAC’ znajdziemy adres fizyczny karty.

W związku z drastycznym wzrostem aktywności wirusów i trojanów w sieci Internet apelujemy do naszych klientów aby na firewallu zablokować połączenia przychodzące i wychodzące na porty 445 i 135. Są to porty, wykorzystywane przez kilka najnowszych wirusów. Ruch przez nie generowany skutecznie zakłóca działanie sieci i powoduje degradację poziomu usługi. Jednocześnie, wirusy i programy szpiegującego mogą się przyczynić do całkowitego zablokowania internetu na komputerze klienta. Nie dotyczy to użytkowników systemów operacyjnych Linux i MacOS X.

Zabezpiecz swojego Windowsa
w kilku prostych krokach

Korzystanie z sieci IntoNet daje użytkownikom duże możliwości, o których modemowcy mogliby tylko pomarzyć. Stałe łącze za to niesie z sobą relatywnie większe zagrożenie. Wiele osób tą sprawę bagatelizuje, myśląc że do ich Windowsa to nikt się nie dostanie, bo jest hasło. Taki stan rzeczy daleki jest jeszcze od bezpieczeństwa. Niektórzy z ekspertów mówią nawet, że słów bezpieczeństwo i Microsoft nie należy łączyć w jednym zdaniu. Nie chodzi jednak o to by popadać w skrajności. Można z pomocą znanych nie od dziś metod i ogólnodostępnych narzędzi połatać systemowe dziury i obwarować komputer tak, aby już bezpiecznie surfować po sieci. Nie powinno być to szczególnie trudne, gdy jest pod ręką pomoc np. w postaci tego opisu.

1. Aktualizuj swój system.
2. Zainstaluj firewalla.
3. Zainstaluj program antywirusowy.
4. Oczyść komputer z oprogramowania szpiegowskiego.

1. Aktualizuj swój system.

Jest to podstawowa zasada utrzymania systemu w bezpiecznym stanie. Systemy komputerowe są na tyle skomplikowane, że nie sposób jest już je w pełni kontrolować. Prawie zawsze znajdą się w nich jakieś słabe punkty, przez które będzie można dostać się do nich z zewnątrz, czy nawet zdobyć nad nimi kontrolę. Twórcy systemu po wykryciu takiej luki tworzą do niej odpowiednią łatę i udostępniają na swojej stronie internetowej.

Aktualizacji należy dokonywać na bieżąco. Jest to sprawa o tyle nieskomplikowana, że dokonuje się jej niemal automatycznie. Wystarczy uruchomić program Windows Update, do którego link powinien się znajdować w Start » Pomoc i obsługa techniczna lub Start » Ustawienia (względnie przejść na stronę http://windowsupdate.microsoft.com/) i dalej postępować zgodnie z zaleceniami.

Bezwzględnie należy zainstalować aktualizacje krytyczne oraz uaktualnienia programów Internet Explorer i Outlook Express, które słyną ze swych niedoskonałości, zatem najnowsze łaty zawsze im się przydadzą. Dla użytkowników systemu Windows XP (ale również 2000) konieczne będzie zainstalowanie najnowszego Service Packa. Pobieranie nieraz kilkudziesięciu MB aktualizacji z internetu będzie opłacalne, gdy uchroni przed złośliwym wirusem (jak popularny swego czasu Blaster, który wyłączał automatycznie system po 60 sek. od uruchomienia) i zaoszczędzi w przyszłości czasu i stresu.

Nie zalecamy uaktualniania systemu ze stron o niewiadomym pochodzeniu. Czasami łata na ostatnio wykrytą lukę systemową może się okazać groźnym wirusem. Najlepiej korzystać ze strony firmowej producenta oprogramowania, wtedy będzie można dokonywać aktualizacji bezpiecznie. Przy instalacji ze stron Microsoftu należy zatwierdzić certyfikat bezpieczeństwa, sprawdzając jego poprawność.

2. Zainstaluj firewalla.

Firewall (po polsku „ściana ognia”) filtruje pakiety przesyłane przez sieć. Pakiety to paczki danych, na które są podzielone informacje. Mają one określony adres źródłowy i docelowy. Firewall pozwala na kontrolę wchodzących/ wychodzących pakietów do/ z naszego PC-ta. W zależności od stopnia wtajemniczenia można ustalać reguły dla programów, które żądają dostępu do internetu lub dla konkretnych protokołów/ adresów IP/ portów.

Najprostszym sposobem zabezpieczenia systemy (dotyczy to tylko systemów od Win XP) to włączenie wbudowanego firewalla. We właściwościach połączenia lokalnego (Start » Ustawienia » Panel sterowania » Połączenia sieciowe), w zakładce zaawansowane, zaznaczamy Chroń mój komputer i moją sieć…

Jeśli firewall ma mieć większe możliwości lub po prostu nie ma go w systemie, można się wspomóc programami komercyjnymi. Mamy tu do wyboru wiele programów w wersjach darmowych.

* ZoneAlarm www.zonelabs.com,
* Sygate Personal Firewall smb.sygate.com,
* Tiny Personal Firewall www.tinysoftware.com,
* Kerio Personal Firewall www.kerio.com,
* Outpost Firewall www.agnitum.com.

Dla niezaawansowanych użytkowników polecamy ZoneAlarm (do pobrania tu). Ma on przyjazny wygląd i nie jest trudny w konfiguracji. Zazwyczaj domyślna konfiguracja osobistego firewalla zabezpiecza komputer w wystarczającym stopniu. W przypadku programu ZoneAlarm ustawiamy poziom zabezpieczeń na średni (klikamy na jego ikonkę w pasku zadań, potem zakładka Firewall » Main). Ustawienie poziomu na wysoki zablokuje zupełnie połączenie.

Wiele firewalli osobistych działa w trybie uczenia się. Każde żądanie dostępu do internetu jest przechwytywane i następuje zapytanie o zezwolenie. Możemy dla programów żądających dostępu zezwolić/ zabronić na dostęp do internetu jednokrotnie lub stworzyć regułę, aby w przyszłości dane ustawienie zostało zapamiętane. Dla programów nam znanych (np.: Gadu-Gadu, Internet Explorer, itp.) możemy swobodnie zezwolić ustanawiając regułę dostępu.

W przypadku programów nieznanych radzimy zachować ostrożność. Ustawienia dostępu programów do internetu można zawsze zmienić (w ZoneAlarm zakładka Program Control » Programs).

Spośród usług systemowych należy odblokować dostęp dla programu svchost.exe Jego zablokowanie może nam uniemożliwić dostęp do internetu. W przypadku innych usług należy zachować zdrowy rozsądek.

Większe możliwości (tworzenie reguł dla różnych protokołów i portów) przy również nieskomplikowanym interfejsie zawiera Sygate. Do zaawansowanej konfiguracji firewalla przydatna będzie znajomość portów używanych przez różne usługi. Dla połączeń FTP odblokowujemy port 21 TCP na komputerze klienta. W przypadku serwera konieczny jest jeszcze port 20 TCP. Dla obsługi poczty wychodzącej (SMTP) odblokowujemy port 25 TCP, natomiast dla poczty przychodzącej (POP3) port 110 lub 995 (dla SSL) oraz porty 143 lub 993 (IMAP). Obsługa stron www odbywa się na portach 80 (HTTP) oraz 443 (HTTPS). Protokół ICMP można zablokować, jednak gdyby spowodowało to problemy z odbieraniem poczty, należy w nim odblokować kanały 0,3,4,8,11,12. W systemach NT, 2000, XP, 2003 odblokowanie portu 445 może pomóc przy współpracy z otoczeniem sieciowym. W przypadku gdy dla połączeń bezpośrednich (np. w programach Gadu-Gadu lub Tlen) porty zostały przez administratora przekierowane na wartości niestandardowe, należy te indywidualne ustawienia uwzględnić w regułach firewalla.

Popełnienie błędu w ustawieniach firewalla może poskutkować odcięciem dostępu do internetu. Zwykle ta sytuacja jest odwracalna. Wystarczy usunąć ostatnio zmienioną regułę lub gdy to nie poskutkuje, to wyłączyć, czy nawet odinstalować firewalla. Zdecydowanie nie polecamy instalowania kilku firewalli naraz.

3. Zainstaluj program antywirusowy.

Nie od dziś wiadomo, że wirusy stanowią poważne zagrożenie dla komputera. Najprężniej w ostatnim czasie rozprzestrzeniają się przez internet, szczególnie przez e-maile. Ostrożność przy otwieraniu nieznanych plików jest wskazana, lecz czasami nie wystarcza. W dodatku ciągle istnieje zagrożenie przyniesienia wirusa na dyskietce ze szkoły czy z pracy.

Współcześnie programy antywirusowe zapewniają dość dużą wygodę i poza konfiguracją przy instalacji prawie nie wymagają obsługi. Ich podstawowe funkcje, to:

a) uruchamiane ręcznie/ automatycznie skanowanie dysków,
b) uruchamiane ręcznie/ automatycznie aktualizacje,
c) skanowanie e-maili w programach pocztowych,
d) blokowanie skryptów,
e) działanie rezydentne.

Niektóre z programów antywirusowych zawierają w sobie firewalla (jak Norton AntiVirus, chociaż trzeba za niego co nieco zapłacić), więc nie trzeba instalować go dodatkowo. Nie każdy jednak ma ochotę wydawać po kilkaset złotych rocznie na MksVira, bądź NortonAntivira. Dla tych właśnie użytkowników polecamy program antywirusowy firmy Grisoft: AVG Anti-Virus. Innym doskonałym darmowym programem antywirusowym jest produkt firmy Alwil – Avast.

Aby uzyskać klucz do programu, należy wpisać swoje dane do formularza na stronie. Klucz zostanie przesłany na podany adres e-mail.
www.grisoft.com

www.avast.com

Konfiguracja domyślna programu pozwala na automatyczne aktualizacje i codzienne skanowanie systemu w poszukiwaniu wirusów. Program działa rezydentnie, chroniąc nasz system.

4. Oczyść komputer z oprogramowania szpiegowskiego.

Instalując wszelakiej maści programy P2P, wersje demo oprogramowania lub programy o podejrzanym pochodzeniu niejednokrotnie z podstawowym programem instalowane są niewielkie programiki, które wykorzystują w pewien sposób nasz komputer. Czasami są to wykradacze danych (data miner), czasami nawet trojany, pozwalające przejąć kontrolę nad naszym systemem. Warto sprawdzić własny komputer, nawet gdy nie korzysta się z takiego oprogramowania. Nawet przeglądając strony internetowe jesteśmy narażeni na doinstalowanie złośliwej wtyczki Active-X, lub przyjęcia takowego ciasteczka (cookie). Narzędzia pozwalające sprawdzić i oczyścić komputer z niechcianego oprogramowania to:

* Ad-aware www.lavasoftusa.com

* SpyBot. – Search & Destroy www.safer-networking.org

Przeskanowanie komputera i usunięcie „bakcyli” może usprawnić w zauważalny sposób działanie systemu.

Na koniec warto wspomnieć jeszcze o udostępnianiu plików. Z jednej strony jest to oczywiste, z drugiej strony nie wszyscy o tej zasadzie pamiętają. Nie powinno się udostępniać całych dysków w otoczeniu sieciowym, bo wtedy każdy ma do nich dostęp i możliwość przeczytania Państwa prywatnych danych. Jeżeli już udostępniany jest pewien katalog, to udostępnienie go do zapisu daje możliwość skasowania wszystkich zawartych w nim danych. Warto przejrzeć co jest we własnym komputerze udostępnione, zaglądając na niego chociażby przez otoczenie sieciowe. Nazwa komputera (jeśli nie pamiętamy) mieści się (dla Win 9x, Me) w zakładce Otoczenie sieciowe » Właściwości » Identyfikacja lub (dla Win 200x, XP) Mój komputer » Właściwości » Nazwa komputera » Zmień.

Nie każdy skazuje się na ogólne w użyciu popularne PC. Niektórzy korzystają z komputerów Macintosh, a poniższy opis konfiguracji komputera do pracy z naszymi łączami jest właśnie dla użytkowników tych maszyn.

MacOS X

Zacznij od następujących czynności :

opcje systemowe

Uruchom program System Preferences a nastepnie z listy Internet & Network wybierz ikonę Network.

ustawienia sieci

W oknie Network zaznacz pozycję Build-in Ethernet i kliknij przycisk Configure….

konfiguracja karty sieciowej

W oknie konfiguracyjnym karty sieciowej w zakładce TCP/IP w opcji Configure IPv4 wybierz Using DHCP a następnie kliknij przycisk Renew DHCP Lease.

Poniżej znajduje się opis konfiguracji systemów Windows XP/2000 do pracy z naszymi łączami ( Opis dla Windows 2000 powinien wyglądać nieco inaczej, ale koncepcja jest podobna ).

Windows XP/2000

Na początku należy zlokalizować na pulpicie ikone MOJE MIEJSCE SIECIOWE, kliknąć na niej prawym przyciskiem myszki, wybrać WŁAŚCIWOŚCI. Jeśli wszystko poszło jak trzeba, powinno się ukazać takie okno :

1

W oknie Połączenia sieciowe wybierz kartę sieciową odpowiedzialną za połączenie z Internetem, kliknij na niej prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję Właściwości.

2

W oknie Właściwości: Połączenie lokalne wybierz protokół TCP/IP i kliknij przycisk Właściwości.
Uwaga :

3

W oknie Właściwości: Protokół internetowy zaznacz opcje Uzyskaj adres IP automatycznie oraz Uzyskaj adres serwera DNS automatycznie (poprzednie wpisy znikną).

Wszystkie zmiany powinny zadziałać bez konieczności ponownego uruchamiana komputera.